-
1 руша
руша̀ гл., мин. прич. рушѝл 1. zerstören sw.V. hb tr.V., nieder|reißen unr.V. hb tr.V.; 2. прен. (унищожавам, съсипвам) zerstören sw.V. hb tr.V., verderben unr.V. hb tr.V.; руша се 1. ein|stürzen sw.V. sn itr.V., ein|fallen unr.V. sn itr.V., zusammen|brechen unr.V. sn itr.V.; 2. прен. ( провалям се) scheitern sw.V. sn itr.V., zusammen|brechen unr.V. sn itr.V.; руша нечии планове Jmds. Pläne zerstören; Къщата се руши Das Haus stürzt ein; Щастието ми се руши Mein Glück scheitert.